Noc. Ciało kobiety. Zimne ściany domu
Tulą ciemne runo włosów i angorę łona.
Oddech gasi, gości lub usidla niepokój,
Iluzja myśl jak śmiech Giocondy chłonie.
Noc. Senność kobiety. Zmęczona od lęku,
Gdy płacz syna przebudza sen w trwogę,
Zezwala na chwilę usnąć snom pod powieką,
Znowu włosy córki pieszcząc, gestem Niobe.
Noc. Półmrok kobiety. I jej osobny pokój
Niczym wynajęty azyl dla żalów i szlochu;
I słychać kroki Ofelii przy nocnym potoku,
A lustra ogarniają grecki, rzymski profil.
Noc. Ciało kobiety. Jak Salome we krwi
Przeciąga swą nagość w napięty aksamit.
Na brązie ud kładzie się spotniały świt
Jak zalękniony kotek u nóg śpiącej pani.
mareksienkiewicz 